مدیریت منابع انسانی و مدیریت سرمایه انسانی

تعاریف متعددی از مدیریت منابع انسانی، توسط اندیشمندان این حوزه ارایه شده است که در ادامه به مواردی از این تعاریف اشاره می‌شود.

مدیرت منابع انسانی را مدیریت افرادی که در سازمان کار می‌کنند تعریف نموده‌اند (گومز و همکاران، ۲۰۰۱). مدیرت منابع انسانی در جهت تثبیت، توسعه، حفظ و نگهداری کارکنان و برقراری رابطه بین سیاست‌های پرسنلی با سیاست‌های کل سازمان است (رنگلی، ۱۹۹۷). گری دسلر، مدیریت منابع انسانی را فرآیندی تعریف می‌کند که شامل جذب، توسعه، حفظ و ارزیابی کارکنان است تا اهداف سازمانی تحقق یابد (دسلر، ۲۰۲۰). در تعریف ادوین فلیپو، مدیریت منابع انسانی هنر و علم جذب، توسعه، انگیزش و حفظ نیروی انسانی است به گونه‌ای که بهره‌وری و اثربخشی سازمان تضمین شود (فلیپو، ۱۹۸۴). مایکل آرمسترانگ، مدیریت منابع انسانی را به عنوان رویکردی استراتژیک به مدیریت کارکنان می‌داند که هدف آن دستیابی به مزیت رقابتی از طریق توسعه قابلیت‌ها و توانمندی‌های کارکنان می‌باشد (آرمسترانگ، ۲۰۲۰).

از دیدگاه دیوید الریچ، مدیریت منابع انسانی یک شریک استراتژیک در سازمان‌ها است که از طریق برنامه‌ریزی نیروی انسانی، مدیریت تغییر و رهبری، ارزش ایجاد می‌کند.

مدیریت منابع انسانی (HRM) رویکردی استراتژیک و منسجم برای مدیریت کارکنان یک سازمان برای دستیابی به اهداف آن است. این رویکرد شامل جذب، توسعه و حفظ نیروی کار با انگیزه و بهره‌ور است. HRM شامل فعالیت‌های مختلفی از جمله استخدام، آموزش، جبران خدمات و روابط کارکنان است که همگی با هدف به حداکثر رساندن عملکرد کارکنان و کمک به موفقیت سازمان انجام می‌شوند.

در ادامه چند مورد از تعاریفی که از مدیریت سرمایه انسانی[۱] توسط اندیشمندان این حوزه ارایه گردیده بیان می‌گردد:

مدیریت سرمایه انسانی، به مجموعه‌ای از شیوه‌ها و فرآیندهای استراتژیک اشاره دارد که بر بهینه‌سازی، رشد و بهره‌وری سرمایه انسانی یک سازمان تمرکز دارند. این مفهوم شامل تمام فعالیت‌هایی است که به مدیریت کارکنان به‌عنوان یک دارایی استراتژیک، به منظور افزایش ارزش سازمان و دستیابی به اهداف کسب‌وکار می‌پردازد.

از دیدگاه دیوید اولریچ، مدیریت سرمایه انسانی بر مدیریت استعداد، توسعه مهارت‌ها و ایجاد فرهنگی متمرکز است که رشد سازمانی و ارزش‌آفرینی را تسریع می‌بخشد (الریچ، ۱۹۹۸). در تعریف گری بکر (برنده جایزه نوبل)، سرمایه انسانی به عنوان ترکیبی از دانش، مهارت‌ها و توانایی‌های کارکنان تعریف می‌شود که از طریق آموزش، تجربه و سرمایه‌گذاری در یادگیری حاصل می‌شود. مدیریت آن شامل حفظ و بهبود این دارایی‌ها است (گری‌بکر، ۱۹۹۳).

[۱]. Human Capital Management